Urodził się w 1993 roku. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim w ramach Międzydziedzinowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych – licencjat zrobił z hebraistyki, magisterium z gospodarki przestrzennej, studiował też historię; w ramach Erasmusa wyjeżdżał na Uniwersytet Karola w Pradze i Uniwersytet w Tel Awiwie. Współpracował m.in. z Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Forum Dialogu (jako edukator), Fundacją Taubego (jako edukator i przewodnik) i Fundacją na rzecz Kultury „Walizka”. Od 2021 roku kierownik Działu Projektów Kulturalnych i Komunikacji w Żydowskim Instytucie Historycznym.
Jako przewodnik miejski pracuje z grupami hebrajsko-, anglo- i polskojęzycznymi. Przez lata pilotował wycieczki po Izraelu, Jordanii i krajach Skandynawii. W roku 2016 założył biuro turystyki kulturowej z autorskimi programami wycieczek – Kompanię Środkowoeuropejską. Działa jako popularyzator historii dziedzictwa kulturowego, pracował przy kampanii „Wspólne korzenie”, prowadzonej przez Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, Muzeum POLIN oraz izraelskie Ministerstwo Edukacji.
Fot. Marta Kuśmierz / ŻIH
„Dla mnie to jest największa radość w byciu przewodnikiem i wiem to również od moich kolegów i koleżanek, przewodników i przewodniczek – że największą radością tej pracy jest patrzenie na Polskę, na polskie regiony oczami obcokrajowców”, opowiadał na początku pandemii w rozmowie z Joanną Sarnecką, założycielką grupy Opowieści z Walizki. „To jest zupełnie inny kraj. To jest kraj, który zachwyca drewnianą architekturą, to jest kraj, w którym jest bardzo dobre lokalne jedzenie, to jest kraj, w którym ludzie są bardzo uprzejmi et cetera. Myślę, że czasami fajnie jest popatrzeć w ten sposób na Polskę. Mnie to też pomaga, kiedy oprowadzam grupy za granicą – docenienie tego, co mamy w Polsce. Bo rzeczywiście jest tak, że czasami te mocne strony Polski – tu znowu mogę się odwołać do naszej drewnianej architektury – nie są bardzo doceniane przez samych Polaków, a są bardzo doceniane przez obcokrajowców”.
Na łamach magazynu „Kontakt” ukazały się jego gęste teksty o lokalnej wielokulturowej historii Pasłęka i o Śląsku Cieszyńskim tropem Kolei Północnej. Bojańczyk był też autorem nieistniejącego już bloga Ablogeneracja.pl (oraz archiwalnego fanpage’a o tej samej nazwie).
Jest współzałożycielem (wraz z Piotrem Hummlem) Muzeum Kamienicy (muzeumkamienicy.pl), wirtualnego (choć nie tylko!) muzeum poświęconego historii codzienności Warszawy. Projekt, obecnie realizowany przy wsparciu stypendium artystycznego miasta stołecznego Warszawy, rozwija się w trzech kierunkach. Pierwszym jest podcast „Muzeum Kamienicy” i cykl „Historia Warszawy w budynkach” – z kolejnymi odcinkami skupionymi wokół konkretnych obiektów na mapie dzisiejszej stolicy. Drugim są spacery po Woli i Pradze-Północ (odbyły się w sierpniu i wrześniu 2022 roku). Trzecim są scenariusze warsztatów dla uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych. „W ramach projektu zostaną przybliżone realia życia «zwykłych» warszawiaków i warszawianek, ich codzienne bitwy o godną płacę, edukację dzieci i lepsze warunki mieszkaniowe”, pisze Franciszek Bojańczyk. „Poprzez realizowane działania odbiorcy dowiedzą się więcej o życiu w czynszówkach, na warszawskich podwórkach, pracy w fabrykach oraz zakupach na targowiskach i bazarach, które tworzyły koloryt dawnej Warszawy. Skupienie się na codzienności, jej bohaterach, a także bohaterkach pozwoli przywrócić zbiorowej pamięci te osoby, o których nie uczymy się na lekcjach historii, a przecież to one najczęściej są naszymi przodkami: robotnicy, rzemieślnicy, służące, chłopi, ewangelicy, prawosławni, Żydzi i katolicy”.
Klara Cykorz
