Łukasz Knap gości ludzi.
Pochodzi z Lubaczowa na Roztoczu (w województwie podkarpackim), dziś mieszka w Warszawie. Studiował wiedzę o kulturze w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim oraz filmoznawstwo i kulturę popularną na Derby University w Anglii. Jako publicysta i dziennikarz filmowy pisał recenzje z najważniejszych festiwali filmowych na świecie (Cannes, Berlin, Tokio) i współpracował z największymi festiwalami w Polsce (Millenium Docs Against Gravity, American Film Festival, Nowe Horyzonty, Transatlantyk). Robił wywiady z gigantami kina (Kenem Loachem, Arim Kaurismakim, Cristim Puiu, Agnieszką Holland, Gasparem Noem, Terrym Gilliamem) i telewizji (Davidem Simonem). Publikował w „Tygodniku Powszechnym”, „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”, „Newsweeku”, „Dwutygodniku” i „Kinie”. Za przekrojowy tekst o kinie społecznym Abdellatifa Kechiche’a został wyróżniony w Konkursie im. Krzysztofa Mętraka (2015). Relacjonował Oscary. Pracował w TVP Kultura, Narodowym Instytucie Audiowizualnym i Wirtualnej Polsce. Nominowany do Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii krytyka filmowa (2021). Robił większość rzeczy, jakie mógł robić młody polski publicysta piszący o kinie w drugiej dekadzie XXI wieku, aż w końcu założył własny kanał na YouTube – Kanapa Knapa.
Archiwum prywatne
Kanał wystartował na samym początku pandemii COVID-19, w marcu 2020 roku. Pomysł na własne miejsce w sieci wyrósł, jak mówi Knap, „z poczucia kryzysu mediów. Były tematy, które chciałem poruszać, ale z którymi trudno było się przebić”. Lockdown tylko przyśpieszył ten proces. „Jako freelancer nagle zacząłem odczuwać, że w reakcji na kryzys związany z reklamodawcami redakcje zrywają współpracę z wieloma osobami, w tym ze mną. Chcąc mieć ciągłość pracy zawodowej, pomyślałem, że będę robił to na swoim własnym kanale”. „Kanapa” szybko rozrosła się do rozmiarów pełnoprawnego programu kulturalnego, wykraczając często poza swoją pierwotną filmową tematykę lub traktując film jako punkt wyjścia do szerszej dyskusji. Poza twórcami i krytykami związanymi z kinem na kanale gościli także pisarze, pisarki, tłumaczki, badaczki kultury polskiej, psycholożki, aktywistki, terapeutki i terapeuci oraz dziennikarze. Pojawiły się też rozmowy będące reakcją na aktualne wydarzenia w kraju: w sierpniu 2020 roku, w czasie szczególnie intensywnej nagonki władzy na osoby LGBT, ukazały się godzinne rozmowy z Danielem Rycharskim i Michałem Oleszczykiem, a w trakcie protestów po wyroku Trybunału Konstytucyjnego – wywiad z Martą Lempart.
Głównym formatem „Kanapy” jest rozmowa – trwająca od trzydziestu do sześćdziesięciu minut. „W dużych i tradycyjnych mediach właściwie nie ma możliwości, by opublikować bardzo długi wywiad. Zwykle pojawia się ograniczenie do 10 000, 12 000, czasem 15 000 znaków. Pracowałem też przy pisaniu newsów o kulturze, gdzie pojawiało się mnóstwo skrótów, wszystko miało być gotowe za 3 minuty i mieć objętość 2000 znaków. To mi uświadomiło, że mam ochotę bez takich ograniczeń po prostu… rozmawiać”.
W ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy Knap zrealizował w 2021 roku sześcioodcinkowy cykl poświęcony różnym fenomenom kultury Warszawy lat 90. pt. „Najntisy”. „To też projekt o mnie, w takim sensie, że lata 90. przypadają na okres mojego dorastania. To wycieczka w przeszłość, a zarazem chęć zrozumienia tego, w czym wzrastałem. Chociaż nie jeden do jednego, bo urodziłem się w małym miasteczku. Z tego też względu doświadczyłem silnie drastycznych sprzeczności tamtych czasów, pomieszania licznych porządków kulturowych – kultu papieża i pornografii w kioskach przy każdym kościele”.
