Małgorzata Matuszewska jest tancerką, choreografką i pedagożką tańca, założycielką Teatru Tańca NTF (Nie Tylko Flamenco) oraz prezeską Fundacji Tradycji i Transformacji Sztuki. W swojej twórczości w nowatorski sposób czerpie ze znajomości tańca hiszpańskiego. Również w ramach projektu, realizowanego dzięki stypendium artystycznemu m.st. Warszawy, artystka sięga do bogactwa hiszpańskiej tradycji rytmicznej, by wykorzystać ją w działaniach edukacyjnych. Opracowuje autorskie narzędzia i metody pracy z dziećmi oraz animatorami, budując most między kulturą iberyjską a lokalnym kontekstem warszawskim.
Fot. Pagal Creative
Od ponad dwudziestu lat Matuszewska związana jest z tańcem hiszpańskim. Kształciła się zarówno w Hiszpanii, jak i we Francji, Austrii, Niemczech i Polsce. Inne obszary jej zainteresowań to improwizacja i kompozycja chorograficzna. Na podstawie zdobytej wiedzy, zainspirowana tradycjami chorograficznymi innych krajów, stworzyła własny transkulturowy język ruchu. Sercem jej działalności pozostaje jednak kultura hiszpańska.
Owocem jej fascynacji i poszukiwań twórczych było założenie w 2000 roku autorskiego teatru – Teatr Tańca NTF. Pod kierownictwem artystki teatr stał się przestrzenią spotkania różnych technik i kultur tanecznych – od flamenco i tańca hiszpańskiego, przez tango argentyńskie, po techniki tańców hinduskich. Mieszanie tych tradycji i ich twórcze przekształcanie prowadziło do powstawania autorskich koncepcji choreograficznych i unikatowych spektakli.
W ramach działalności Teatru Tańca NTF Małgorzata Matuszewska zrealizowała wiele spektakli, w których taniec staje się narzędziem dialogu z dziełami sztuki oraz biografiami wybitnych twórców. Jej choreografie wyróżnia interdyscyplinarne podejście oraz umiejętność łączenia odległych estetyk i tradycji. Do najważniejszych realizacji należy „Camille Claudel – Kyōjo” (2002), zaprezentowana podczas IX Międzynarodowych Spotkań Sztuki Akcji „Rozdroże”, w której zaskakującą inspiracją okazał się japoński teatr Nō. W spektaklu „Infantka… wedle Kantora” (2009), nagrodzonym w konkursie Rezydencja/Premiera w Klubie Żak w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca, Matuszewska splata elementy flamenco, tańca dworskiego i orientalnego z estetyką teatru Cricot. Jej prace były prezentowane zarówno na festiwalach, jak i na scenach teatrów repertuarowych i niezależnych.
Małgorzata Matuszewska jako choreografka i tancerka od lat współpracuje z wieloma prestiżowymi instytucjami, m.in. Teatrem Dramatycznym i Teatrem Narodowym w Warszawie, Operą Nova w Bydgoszczy, Operą Wrocławską oraz Baletem Dworskim „Cracovia Danza”.
Do jej najnowszych dokonań należą m.in. premiera choreografii „Bolero de Ravel”, przygotowanej na Europejskie Konfrontacje Taneczne „Zawirowania” w 2017 roku, polskie prawykonanie „Fantaisie sur des rythmes flamenco” Franka Martina w 2023 roku, a także autorskie projekty edukacyjne – cykl filmów „Kwadrans flamenco” (2021) oraz „Taniec nie zna granic” (2022–2023), promujący interdyscyplinarne i międzykulturowe podejście do edukacji tanecznej.
Ulotka „Rytm to jest to”W ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy Małgorzata Matuszewska zrealizowała projekt „Partytury Rytmu”, w którym chce rozwijać koordynację i umiejętności rytmiczne dzieci w wieku 6–9 lat oraz przygotowywać animatorów do pracy z nimi. Program opierał się na rytmach hiszpańskich i obejmował grupowe zajęcia dla dzieci, spotkania z rodzicami oraz finałowy pokaz. Kluczowym elementem projektu była opracowana przez Matuszewską metoda „Partytury Rytmu – Rytmiczna Lokomotywa”, oparta na piosence „Lokomotywa” z muzyką Indii Czajkowskiej. Metoda ta została udokumentowana w formie scenariusza lekcji oraz zeszytu edukacyjnego, stanowiącego wsparcie dla prowadzących zajęcia.
Katarzyna Niedurny
