Rene Wawrzkiewicz

2020

Wróć do wyników wyszukiwania

Absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Współzałożyciel biura projektowego Mamastudio (z którym związany był do 2008 roku) oraz Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej (którego był członkiem do roku 2013). Trzykrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012, 2014, 2019). Członek rady programowej Łódź Design Festiwal (2014) i Międzynarodowego Biennale Plakatu w Wilanowie (2014–2017). Organizował wystawy poświęcone polskiemu projektowaniu – współczesnemu i historycznemu – w kraju i za granicą. Kurator m.in. „Design Freedom. Design dla wolności, wolność w designie. Polskie projektowanie graficzne 1981–2011” (2010–2012), polskiego dnia na konferencji i festiwalu TypoTalks w Berlinie (2013), „Local vs Global. Power of Locality in global design” w Tokio (też 2013, wraz z Agatą Szydłowską), „Dizajn (R)ewolucji” (2013) i „TypoPolo, TypoAktywizm, TypoHistoria” (2014) w Warszawie, a także „TypoAktywnych” (2014) w Dizajn BWA we Wrocławiu. Wydał (wraz z Anną Zabdyrską) „TypoPolo. Album typograficzno-fotograficzny” (Fundacja Bęc Zmiana, 2014) oraz (wraz z Patrykiem Hardziejem) „Ogólnopolskie Wystawy Znaków Graficznych” (Wydawnictwo Karakter, 2016). Ta druga to katalog „Drugiej Ogólnopolskiej Wystawy Znaków Graficznych”. Składała się ona z dwóch części, jedna odtwarzała słynną Pierwszą Ogólnopolską Wystawę Znaków Graficznych z 1969 roku, druga zaś przedstawiała, analogicznie, znaki z lat 2000–2015. Wystawa podróżowała po Polsce (Gdynia, Warszawa, Wrocław, Cieszyn, Kielce, Tarnów, Kraków, Zielona Góra, Jelenia Góra) i poza Polską (Wilno, Berlin, Bratysława) w latach 2015–2017.

 Rene Wawrzkiewicz Fot. Agata Banaś

„Robię różne rzeczy i pakuję się w masę inicjatyw – mówił w wywiadzie dla „Dwutygodnika” w 2014 roku. – Ale trzeba pamiętać, że projektanci są zawsze częścią danego systemu kulturalno-społeczno-ekonomicznego. Obecnie kluczową kwestią jest tworzenie nowych definicji projektowania. Sytuacja wokół ulega redefinicji – w internecie, w mediach, technologii, stosunkach międzyludzkich. Projektanci muszą podążać za prawdziwymi problemami i odpowiadać na realne potrzeby, a nie stylizować rzeczywistość”. Mniej więcej w tym samym czasie utworzył z Agatą Szydłowską think tank Pracownia Krytyki Dizajnu. „Wychodzimy z założenia, że dizajn jako słowo i pojęcie jest czymś nowym i nie do końca wiadomo, czym właściwie w naszej części Europy jest. Cały czas postrzegamy go jako rodzaj nowoczesności, która powinna być w Polsce dopiero wprowadzona. Widzimy więc siebie z perspektywy Zachodu, co jest zupełnie normalne dla kraju takiego jak Polska, trochę jednak peryferyjnego. Z drugiej strony mamy bardzo ciekawą historię projektowania, która jest ściśle powiązana ze sztuką. Wydaje mi się więc, że po tej części Odry potrzebujemy innej perspektywy i innej definicji dizjanu” – opowiadał o swoich zainteresowaniach.

Twórca konkursu Polish Graphic Design Awards i założyciel platformy Polish Graphic Design (2018). Ta ostatnia inicjatywa jest także przestrzenią projektu „Projektowanie warszawskie 2020”, realizowanego w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy – wirtualnej encyklopedii designu, prezentującej i porządkującej twórczość ponad setki działających dziś projektantek i projektantów. To pierwsza tak duża, a zarazem ogólnodostępna baza wiedzy o najnowszej historii i współczesności polskiej grafiki użytkowej.