Urodził się w 1991 roku. Studiował historię sztuki i portugalistykę na Uniwersytecie w Manchesterze. Pracę magisterską (Seriously Ironic: Eastern European Postmodern Irony and Latin American Modernist Pathos in the Conceptual Practice of Endre Tót And No-Grupo) napisał już w Londynie, w Instytucie Courtaulda, gdzie później obronił także pracę doktorską pt. „Odwrócona siła obrazu. Wystawy grafiki w Europie Wschodniej w czasie zimnej wojny” (2023). Od 2021 roku Komorowski pracuje jako specjalista i koordynator wystaw w DESA Unicum.
To w okresie kwerend archiwalnych do doktoratu, prowadzonych od Słowenii po Estonię (badał m.in. historie wystaw w Lubljanie i Tallinie, ale też Krakowie), zainteresował się postacią Ryszarda Gieryszewskiego. Zajmował się także m.in. Aleksandrem Kobzdejem (skądinąd profesorem Gieryszewskiego z okresu studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie) i linorytami oraz pracami na papierze Jana Dobkowskiego.
Fot. Archiwum prywatne
Ryszard Gieryszewski, którego Komorowski uczynił bohaterem projektu realizowanego w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy, zmarł w 2021 roku, w wieku osiemdziesięciu pięciu lat. Komorowski zdążył go poznać, projekt zaś przeprowadził przy wsparciu syna i spadkobiercy artysty, Krzysztofa Gieryszewskiego. Jak tłumaczy stypendysta, grafik nigdy nie zabiegał o uwagę publiczności i nie zależało mu na sprzedaży dzieł. W świecie sztuki pozostawał figurą osobną, choć jednocześnie współpracował z wieloma artystami. Na prasie drukarskiej w jego pracowni odbito setki prac. Komorowskiemu zależało, by zebrać wspomnienia artystów z otoczenia Gieryszewskiego. Udało mu się porozmawiać m.in. z Kojim Kamojim. (O projekcie stypendialnym Marii Brewińskiej poświęconym temu artyście można przeczytać tutaj).
Pracownia Gieryszewskiego mieściła się w bloku na Osiedlu za Żelazną Bramą, w którym zresztą artysta także mieszkał. Niewielką przestrzeń na studio wydzielono na poddaszu budynku, obok suszarni. Z pracowni było widać morze okien sąsiednich bloków – widok tak charakterystyczny, jak gęsty w historyczne konteksty. O wpływie przestrzeni jedynego w swoim rodzaju osiedla na twórczość artysty Komorowski pisze tak:
Choć najczęściej Gieryszewski przygotowywał przedstawienia niefiguratywne, to potrafił za pomocą uniwersalnego języka form i barw opowiadać ludzkie historie. W tym względzie sztuka Ryszarda Gieryszewskiego jest nierozerwalnie związana z Warszawą. (…) Jego twórczość, choć zazwyczaj niebezpośrednio, nawiązuje do lokalnej historii, którą artysta obserwował i której czasami sam był częścią.
Gieryszewski wyjątkowo często dzielił swoje kompozycje na niewielkie kwadraciki – znak rozpoznawczy jego prac – w niektóre z nich wpisując ludzką sylwetkę, w inne natomiast barwną plamę bądź odcisk palca. Wydawać by się mogło, że tworzył w ten sposób zapis, pewien film czy też komiks, a kwadratowej jednostce przypisywał jakąś indywidualną historię. Każdy kwadracik, a w zasadzie każda anonimowa „jednostka” odpowiada pojedynczemu mieszkaniu w bloku stojącym naprzeciwko, który artysta widział z okien swojej pracowni umieszczonej na ostatnim piętrze budynku na Osiedlu za Żelazną Bramą.
Wiktor Komorowski odbija prace na prasie linorytniczej Ryszarda Gieryszewskiego. Galeria Artinfo, finisaż wystawy „Ryszard Gieryszewski – jedność w wielości", Warszawa, 19.09.2024.
Fot. Krzysztof GieryszewskiW ramach stypendium Komorowski uporządkował i zabezpieczył archiwum artysty, zdigitalizował prace należące do rodziny Gieryszewskich, stworzył katalog ponad stu wybranych prac i przeprowadził liczne konsultacje merytoryczne. Zrealizował oprowadzanie kuratorskie po wystawie „Epitafium” w Galerii Lufcik Domu Artysty Plastyka (marzec 2024). Owocem pracy z archiwum okazało się odkrycie prac na Wystawę dla Dzieci i Niewidomych w Laskach, kuratorowanej przez Gieryszewskiego i Ryszarda Winiarskiego. Referat jej poświęcony Komorowski wygłosił w Instytucie Maxa Plancka Bibliotheca Hertziana w Rzymie w ramach sympozjum Sensorial Encounters: Haptic and Non-Visual Access in Art (listopad 2024). Poprowadził też warsztaty linorytnicze przy użyciu prasy Gieryszewskiego podczas finisażu wystawy „Ryszard Gieryszewski – jedność w wielości” (wrzesień 2024). Stypendysty opowiadającego o projekcie można posłuchać tutaj i tutaj.
Klara Cykorz
