Urodziła się w 1988 roku, na chwilę przed transformacją. Często podkreśla, że to właśnie ten przełom jest rdzeniem jej zainteresowań artystycznych i badawczych. Studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Pracowni Działań Multimedialnych na Akademii Sztuki w Szczecinie.
W ramach dyplomu na Akademii w 2014 roku stworzyła multimedialny spektakl „Windows of Heaven”. Z kolei broniąc dyplomu magisterskiego w Pracowni Rzeźby i Działań Przestrzennych, zrealizowała „VS/Versus” – barierkę przeciwtłumową, która zmienia kolor pod wpływem dotyku człowieka. Mełnicka komentuje w ten sposób dehumanizację protestujących przez służby porządkowe, ale też skłania do refleksji nad kontrolą jednostki za pośrednictwem internetu.
Zajmuje się multimediami, ale chętnie sięga też po inne estetyki. Po obronie dyplomu stworzyła wraz ze Stachem Szumskim duet Nomadic State (w 2015 otrzymali drugą nagrodę Młodych Wilków). Nomadic State to – jak sam się przedstawia – projekt „oparty na kreacji nomadycznego mikropaństwa, który w sposób mimikryczny wpasowuje się w zastaną przestrzeń geograficzną i społeczną”. Wcześniej Mełnicka współtworzyła grupę artystyczną Treesome.
W rozmowie z Aleksandrą Litorowicz Mełnicka mówiła: „Kluczem do mojej twórczości jest próba robienia sztuki krytycznej, która odwoływałaby się do sztuki lat 90. Chcę jednak dbać o współczesną jakość tych realizacji. Zależy mi, by widz przy drugim podejściu – albo przy bardziej dogłębnym – dowiadywał się o wszystkich kontekstach powstawania prac”.
Fot. Gustav Hastad
Artystka ma na swoim koncie kilkanaście wystaw indywidualnych i kilka znaczących projektów. Animacja „River Crab” z 2017 roku „stanowi abstrakcyjny, parapoetycki wynik refleksji nad sferą wzajemnych wpływów mediów społecznościowych, polityki międzynarodowej i e-marketingu”.
W 2018 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski otworzyła wystawę „Success Story” nawiązującą do etosu kreatywności i jego związku z biznesem. Obiekty w naśladującej przestrzeń coworkingową sali ekspozycyjnej Zamku Ujazdowskiego mają zniechęcić widza do produkcji idei, wskazując na ich irracjonalność.
Na wystawie „Szklane domy dla przemycanych zwierząt” w TRAFOstacji Sztuki w Szczecinie (2019) wraz ze Stachem Szumskim zaprojektowała serię obiektów – rzeźb, które stają się elementami wystroju akwariów dla wodnych stworzeń porzuconych przez swoich hodowców.
„Basilisk of Gentrification 1”, 2020, szkło, stal, 50 x 50 x 20 cm
W 2021 roku, wraz z Natalią Szymonowicz, w ramach galerii Śmierć Człowieka otworzyła wystawę „alpha 0.3”. W jej ramach zajmuje się pamięcią miasta i przestrzeni, w których artystka spędziła dzieciństwo. Powstała seria dojrzałych artystycznie obiektów-rzeźb.
Mełnicka ma na koncie również serię prac związanych z zaangażowaniem feministycznym: „Polska burka” (2013), „Zjedz mnie”, „Webcam love”. Porusza wątki krytyki konsumeryzmu, posługując się silną symboliką („Hiperauschwitz”). Interesuje się też mechanizmami funkcjonowania pamięci („Pozdrowienia z Monowitz” z 2012 roku).
W ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy Mełnicka zrealizowała serię niekonwencjonalnych obiektów rzeźbiarskich ze szkła dmuchanego i zbrojonego. Projekt zakładał również przyswojenie wiedzy na temat pracy ze szkłem podczas praktyk w dwóch zakładach szklarskich mieszczących się na terenie Warszawy.
Po prawej od góry: „Judasz”, 2020, dmuchane szkło, stal, „Armament”, 2021, dmuchane szkło, stal, 50 x 70 cm
