Jeśli w przestrzeni wystawy natkniesz się na uśmiechniętego chłopaka w okularach, z kamerą, możesz założyć, że właśnie powstaje kolejny odcinek projektu „Solo Show”. Nie ma dobrej metody na upowszechnianie wiedzy o sztuce współczesnej w sposób, który wychodzi poza działy komunikacji w instytucjach kultury i edukacji w muzeach. Można obserwować artystki i artystów w mediach społecznościowych, ale do tej pory nikt nie zrobił projektu multimedialnego – obliczonego pod social media – z artystami sztuki współczesnej. Solo Show jest pierwszy. Stoi za tym Tomasz Szymański, współpracujący dotychczas z artystami przy produkcji lub komunikacji wystaw (m.in. z Jankiem Simonem, Zbigniewem Rogalskim, Anetą Grzeszykowską). W świecie sztuki działał na tak zwanym zapleczu, wspierając artystów w procesach przebiegających wokół ekspozycji. Wykorzystał swoją pozycję uczestnika, a jednocześnie obserwatora, żeby napisać scenariusz najlepszego show o artystach.
Fot. Karolina Wojtas
W pierwszym odcinku wystąpiła Karolina Jabłońska, związana z galeriami Raster i Potencja. W drugim – malarz Jan Możdżyński. Później „Solo Show” zaczęło rozkwitać. W ramach stypendium Szymański zaplanował dziesięć odcinków. Dzisiaj jego cykl na platformie YouTube liczy prawie dwa razy tyle, a poza sylwetkami artystek i artystów przedstawianymi na filmach znajdują się tam relacje m.in. z wystawy Anisha Kapoora w Centrum Rzeźby w Orońsku i obecności polskich artystów w instytucjach sztuki w Nowym Jorku. Odcinki „solowe” nagrał m.in. z Jankiem Simonem, Wiktorią Walendzik, Anną Orłowską, Wojciechem Bąkowskim, Frankiem Warzywa, Różą Litwą i Krzysztofem Maniakiem. W filmie „Szczerze o «Solo Show»” mówi o projekcie: „Kiedy zostawiałem pracę rok temu i decydowałem się w całości poświęcić «Solo Show», nie wiedziałem jeszcze, czym to «Solo Show» jest”. Dzisiaj poza działalnością w sieci Szymański tworzy wokół projektu internetowego społeczność osób, które uczestniczą wraz z nim w zorganizowanych weekendowych spacerach po galeriach sztuki; na jego platformie w aplikacji Instagram regularnie pojawiają się aspekty rozrywkowe, m.in. „Wielki sobotni quiz” z artystami w rolach głównych. Organizuje także spotkania z twórcami w przestrzeniach galerii. W rok stał się kimś w rodzaju rzecznika upowszechniania sztuki współczesnej, także jako formy rozrywki.
Swoje materiały na platformie YouTube kieruje, jak mówi, „nie do profesjonalistów, nie do osób zajmujących się zawodowo sztuką współczesną, tylko do każdego […], wierzę, że kontent o sztuce współczesnej w takiej formie, w jakiej chciałbym go tworzyć, może być popularny i ludzie mogą […] co sobotę siadać i oglądać, co obecnie najciekawszego dzieje się w sztuce współczesnej”.
W 2022 roku na Grand Video Awards, przyznawanych przez magazyn „Press”, otrzymał nagrodę specjalną za zrealizowanie odcinka-relacji z Biennale w Wenecji. Cykl filmów o artystkach, artystach i przedstawicielkach oraz przedstawicielach sztuki współczesnej objęła patronatem m.in. Fundacja Sztuki Polskiej ING.
Anna Pajęcka
