Urodziła się w roku 1996. Jest absolwentką Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, dramaturżką i teatrolożką. Jej planetą jest Jowisz, planeta związana z edukacją – co zdaniem pewnego astrologa tłumaczy, dlaczego bywa sceptyczna i utożsamia się z racjonalnością, a do projektu o ezoteryce wchodzi z zewnątrz, za impulsem antropologicznej ciekawości. Napisanie w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy monodramu „Ezo dramat” zostało poprzedzone wielomiesięcznym riserczem. Złożyły się na niego rozmowy z astrologami, tarocistami i wróżkami, badania uczestniczące, w ramach których autorka brała udział w rytuałach, konsultacje z psychologiem. Przez ten czas udało jej się zgromadzić całą bazę różnorodnych materiałów oraz doświadczeń (pozytywnych i takich, do których ma zdecydowanie negatywne podejście, jak chociażby do kwestii niewiary w naukę i medycynę). Jednak „jakkolwiek nie oceniać ezoterycznego świata, on po prostu istnieje: a magiem, szamanką czy znawczynią run może okazać się sąsiadka, wulkanizator czy dyrektor teatru”, pisze. „Warszawa, która jest bardzo nowoczesna, a jednak przechowuje magię zarówno w praskiej kamienicy, jak i pomazanej toalecie barów na Zbawiksie”.
Fot. HaWa
Powstały w ramach stypendium tekst, „monodram na jedną osobę i jej głosy w głowie”, nie ma w sobie nic z badawczej powagi: bliższy jest punkowemu strumieniowi świadomości, zresztą brutalnie śmiesznemu. Zgromadzone archiwum wybucha chwilami w smolisty, gęsty językowo żart – albo zmienia się w świadectwa czystej rozpaczy.
Krysia Bednarek zaczynała pracować w teatrze jako asystentka reżyserki – przy „Diabłach” Agnieszki Błońskiej, inspirowanych „Matką Joanną od Aniołów” Jarosława Iwaszkiewicza (Teatr Powszechny w Warszawie, premiera 7.12.2019). Niewiele później pisała już własne teksty, przy „Radiu Mariia” Rozy Sarkisian pracując jako współdramaturżka i współautorka (także Teatr Powszechny, 13.01.2022). Wcześniej, jako rezydentka pierwszej edycji projektu dramaturgicznego Ephraim w ramach multidyscyplinarnego Lausitz Festival, napisała dramat „Mój anioł stróż już na mnie nie patrzy”, wystawiony dla mieszkańców polsko-niemieckiego miasta Gubin/Guben (współreżyseria: Maximilian Pellert) we wrześniu 2021 roku. Jej teksty, publicystyczne, naukowe i artystyczne, ukazywały się na łamach „Dialogu”, „Didaskaliów”, „G-werk”, „Krytyki Politycznej”, „nietak!tu”, „Teatru” i „Tlenu Literackiego”.
Z obiema wspomnianymi wcześniej reżyserkami kontynuowała współpracę, za każdym razem przy głośnych spektaklach, „Orlandzie. Biografiach” Błońskiej (cały czas Powszechny, 25.06.2022) i jako dramaturżka „Fucking Truffaut” Sarkisian (koprodukcja Teatru Dramatycznego im. Gustawa Holoubka w Warszawie i Maxim Gorki Theater w Berlinie, premiera 11.11.2023 w Berlinie). O tym ostatnim Maria Jasińska pisała na łamach „Dwutygodnika”:
Spektakl łączy otwartą formę próby z elementami improwizacji, sztywną strukturą kabaretu czy rewii, dragowym performansem, teatrem postdokumentalnym, a nawet z domieszką talk-show. To, w pewnym sensie, nieustanne przezwyciężanie formy, która niszczy i rekonstruuje samą siebie, ucieka w hybrydowe i pokrewne gatunki. Feniks performatyki, który umiera i odradza się na naszych oczach, poszukując w tym samoprzezwyciężaniu możliwości wyrażenia sensu w świecie, który zwariował.
Punkowy, niemal brutalny humor buzuje także w dramacie „Długa podróż dnia ku drzemce” o dniu z życia przedszkolaków, tekście kipiącym od pełnych okrucieństwa dziecięcych fantazji. Duża jego część powstawała w ramach zajęć „Pisanie co wtorek” w Teatrze Powszechnym, prowadzonych przez Tomasza Gromadkę. „«Długa podróż» jest sumą fragmentów doświadczeń osób uczestniczących w zajęciach, wykorzystanych za ich zgodą, oczywiście. Oprócz tego są tam też opowieści moich przyjaciół i moje. Ten tekst zblendował obrazy z życia przedszkolaków i dorosłych ludzi, które w czasie, kiedy pisałam, nakładały się na siebie”, opowiadała w rozmowie z „Dialogiem”.
Jako dramaturżka i współautorka pracowała także przy „Dzikich palmach” Aleksandry Bielewicz (Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, 19.11.2023) i „Ośmiornicy” Aleksandry Jakubczak, na podstawie tekstu Izabeli Morskiej, w ramach Spotkań Performatywnych, organizowanych przez Gdańsk Miasto Literatury (2024). Rezydentka programu Rozum TERAZ! Komuny Warszawa i Hellerau Festspielhaus w Dreźnie.
Klara Cykorz
