Robert Jarosz tworzy przede wszystkim dla dzieci i młodzieży – zarówno jako dramatopisarz, jak i reżyser. W swoich tekstach i spektaklach porusza tematy rzadko podejmowane w sztukach dla najmłodszych widzów, wprowadzając subtelne aluzje i metafory, które składają się na złożone, wielowarstwowe dzieła. Jego sztuki cechują się nie tylko niezwykłą wyobraźnią, ale też budowaniem uczucia niepokoju, który pobudza wyobraźnię widzów.
Robert Jarosz jest absolwentem Wydziału Reżyserii białostockiej filii Akademii Teatralnej w Warszawie. W latach 2016–2020 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. artystycznych w Teatrze Lalek „Guliwer”, wcześniej przez trzy lata pracował tam jako kierownik artystyczny. Obecnie jest zatrudniony przez Akademię Teatralną w Warszawie Filia w Białymstoku, gdzie dzieli się swoją wiedzą z przyszłymi reżyserami teatru lalek, prowadząc zajęcia z przedmiotu dramaturgia – ćwiczenia.
Fot. Archiwum prywatne
Jarosz jest kilkukrotnym laureatem prestiżowego konkursu na sztukę teatralną, organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, za teksty „W beczce chowany”, „Szczurzysyn”, „W brzuchu Wilka” oraz „Śnieży”. Jego dramat „Wnyk” otrzymał nagrodę za tekst na Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Opublikował go również miesięcznik „Dialog”.
Artysta zadebiutował jako dramatopisarz w 2004 roku sztuką zatytułowaną „W beczce chowany”. Od tego czasu tekst zyskał uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą, był tłumaczony na język angielski i węgierski. Ta alegoryczna opowieść dotyka tematu nadopiekuńczości rodziców, problemów związanych z dojrzewaniem i wyjściem dorastającego dziecka, jako młodego dorosłego, w świat. „Szczurzysyn” porusza tematykę odmienności, alienacji, braku zrozumienia oraz eskalacji nienawiści, która negatywnie wpływa na rozwój młodej osobowości. Głównego bohatera, Szczurzysyna, wyróżnia kolor skóry, przez co bywa prześladowany. Bez przyjaciół i oparcia bohater czeka na okazję do zemsty na oprawcach. Sztuka w oryginalny sposób łamie konwencję baśni, pokazując mroczną i przerażającą stronę rzeczywistości.
„W brzuchu Wilka” to reinterpretacja klasycznej bajki o Czerwonym Kapturku, ukazująca ją jako opowieść o dojrzewaniu i odkrywaniu świata dorosłych. Podobnie niebanalne podejście do klasycznej literatury można zaobserwować w sztuce „Śnieży”, która wyrasta z fascynacji światem wyobraźni, stworzonym przez mistrza baśni Hansa Christiana Andersena.
Jarosz pracuje również jako reżyser. W Teatrze im. H.Ch. Andersena w Lublinie wystawił „Pinokia”, w Kompanii Doomsday (aktualnie Grupa COINCIDENTIA) na podstawie własnego dramatu wyreżyserował spektakl „Bez podłogi”. Do jego dorobku można dodać również m.in. „Układankę”, wystawioną w ramach stypendium programu „Młoda Polska” Narodowego Centrum Kultury, spektakl „Kot w Butach” w Teatrze Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie czy „Byczka Fernando” w Teatrze Lalek „Guliwer”.
Projekt realizowany w ramach stypendium artystycznego miasta stołecznego Warszawy Roberta Jarosza to ambitne przedsięwzięcie składające się z dwóch modułów. Głównym celem projektu jest napisanie sztuki teatralnej poruszającej trudną tematykę samobójstw wśród młodzieży. Aby stworzyć dzieło, autor opiera się na procesie badawczym i konsultacjach z ekspertami, w szczególności z dziedziny suicydologii i psychologii. Drugi moduł zakłada przygotowanie picture booka oraz zorganizowanie na jego podstawie warsztatów teatralnych. Całość działań korzysta z mitu o Minotaurze, co sprawia, że projekt nabiera dodatkowego wymiaru artystycznego i kulturowego.
Jako twórca teatralny o niezwykłym talencie Jarosz nie boi się trudnych i istotnych tematów. Znakomicie potrafi przetłumaczyć ludzkie emocje na język sceny i obrazów kulturowych, tworząc przedstawienia, które poruszają, intrygują i pozostają w pamięci widzów na długo po zakończeniu spektaklu. W ten sposób, z wielką pasją i zaangażowaniem, przyczynia się do rozwoju teatru dla dzieci i młodzieży, wprowadzając nowe, niekonwencjonalne i nieoczywiste treści na polskie sceny.
Katarzyna Niedurny
