Pamela Leończyk zwraca uwagę nie tylko na to, co powstaje w ramach jej twórczości, ale również na metody pracy twórczej. Interesuje ją sztuka zaangażowana i praca z grupami wykluczonymi społecznie. Ekologia i równouprawnienie to dla niej niezwykle ważne tematy, którymi zajmuje się, tworząc spektakle i instalacje performatywne.
Leończyk to reżyserka, artystka i performerka. Studiowała reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie i performatykę przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jej spektakl dyplomowy nosił tytuł „Nocni pływacy” i był pokazywany w Teatrze Nowym Proxima w Krakowie. Opowiadała w nim historię grupy osób wykluczonych społecznie, która regularnie spotyka się nocą na basenie, szukając dla siebie bezpiecznego miejsca. Autorka zadaje pytanie o mechanizmy tworzenia się grupy i opozycji my kontra oni, zastanawiając się nad tym, czy wspólnota bez dominacji jest możliwa, czy pozostaje jedynie utopią. Przy tworzeniu przedstawienia grupa pracowała w sposób demokratyczny, stosując zasady porozumienia bez przemocy.
W spektaklu „Prawdziwa księżniczka” Pamela Leończyk poruszyła temat przemocy wobec kobiet, w przedstawieniu „Mironlandia” inspirowała się „Pamiętnikiem z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego, zaś w spektaklu „Ciało-proces” opowiadała o osobach queerowych i transseksualnych. W 2021 roku wyreżyserowała dla Teatru im. Horzycy w Toruniu spektakl „Podwyżka”, w którym główny bohater stara się o tytułową podwyżkę, postanawiając tym samym zawalczyć o swoją podmiotowość w ogromnej korporacji. Przeszkodą stają się dla niego uprzedzenia i lęki blokujące możliwość samostanowienia.
Fot. Mikołaj Starzyński
Pamela Leończyk jest również autorką instalacji performatywnych. „Przedłużenie” odnosiło się do wpływu czasu na kobiece ciało, z kolei „Trzepot” badał relację między człowiekiem i środowiskiem. „Biały szum” poruszał zaś temat kryzysu wodnego. Artystka tworzyła tym samym sztukę zaangażowaną, opowiadającą o zmianach i podkreślającą bioróżnorodność planety.
Taki charakter ma również jej projekt realizowany w ramach stypendium artystycznego m.st. Warszawy. Artystka postawiła przed sobą zadanie napisania scenariusza i stworzenia koncepcji spektaklu pt. „Śnięta”. Odwołuje się w nim zarówno do biologicznej definicji pojęcia – śnięta ryba to stworzenie prawie martwe, niemogące już wrócić do zdrowia, jak i jego metaforyki, oznaczającego człowieka obojętnego. Te konteksty pozwoliły jej skupić się na ważnym temacie kryzysu klimatycznego i ludzkiej obojętności wobec niego. Celem projektu jest przemyślenie miejsca człowieka w przyrodzie i zadanie pytań o możliwość wyjścia z dotychczasowych hierarchii, a tym samym ratowania planety.
Pamela Leończyk wychodzi poza utarte porządki, pyta o sens ich istnienia i pokazuje wynikającą z nich niesprawiedliwość. Artystka przekracza również granice gatunków, przechodząc od spektakli do instalacji performatywnych. W każdym z nich zachowuje to, co dla niej najważniejsze, konsekwentnie rozwijając swoje pomysły artystyczne na scenie i poza nią.
